Vakantiegevoel 

(zuidkant Schildmeer, 11 oktober)

 

Ondanks een duidelijke uitleg in de agenda waar de verzamelplek was lukte het enkele mensen toch het spoor bijster te raken. En aangezien mijn telefoon misschien wel trilde, maar niet belde drong het niet tot me door dat er ’mensen in nood’ waren. Uiteindelijk was eenieder aan boord en waren we met een werkzaam groepje van acht mensen present.

 

Dat vakantiegevoel kwam niet door de temperatuur, het was ronduit frisjes, maar door de omgeving waarin we verkeerden. Ten behoeve van de ontwikkeling van recreatie rond het Schildmeer is hier ooit veel ’gerommeld’ en dan is het logisch dat er in de omgeving van de vrij grote parkeerplaats waar we waren rommelbosjes zijn ontstaan. Bosjes die zich trouwens mooi aan het ontwikkelen zijn. Dat wel. Opvallend waren de vele hazelaars (Corylus avellana) die er stonden en de begeleidende Vuurmelkzwam (Lactarius pyrogalus) was nadrukkelijk aanwezig. Voor één van ons was het de eerste keer dat ze er zoveel van zag. Waarschijnlijk was ze niet de enige. Een andere soort die we opvallend veel tegenkwamen was het Heksenschermpje (Mycena rosea). Ze zijn dit jaar ook veel tijdens andere excursies te zien.

 

Grishja, onze excursieleider vandaag, had het voorwerk op grondige wijze gedaan. Hij troonde ons onder andere mee naar een open plekje in de overgang van berm naar bos. Daar moest iets te zien zijn, maar door de camouflagekleuren en het formaat waren ze nauwelijks te ontdekken. Het waren vrij kleine exemplaren van de Roetkluifzwam (Helvella atra sl. (KW)). Tegen de donkere achtergrond waarin deze roetkleurige zwammetjes stonden was het logisch dat ze nauwelijks opvielen. We waren er maar zo aan voorbij gelopen. Dat deden we niet toen er exemplaren van het Blauwwordend kaalkopje (Psylocybe cyanescens) werden ontdekt. Dat schijnt het summum onder de paddo’s te zijn. Volgens een kenner waren het te weinig om op te gaan trippen. Een blik op de Verspreidingsatlas leert dat het voor dit gebied een nieuwe soort is, maar dat geldt voor meer zwammen die we vandaag vonden. Het is een gebied waar maar weinig gegevens van bekend zijn.

 

Na de omgeving van de parkeerplaats verkenden we de oeverzones van het Schildmeer. Daar vonden we onder andere soorten als de Kleine berkenboleet (Leccinum schistophilum), Wilgenrussula (Russula subrubens) Rossige elzenmelkzwam (Lactarius omphaliformis (KW)) en de Grootsporige vaalhoed (Hebeloma gigaspermum (GE)).

 

Na de lunch moesten we een wandelingetje maken om in het ernaast liggende km-hok te geraken. Staatsbosbeheer onderhoudt daar – voor zover nodig - de moerasbosjes en grote rietvelden in een weids landschap. Er loopt een vlonderpad doorheen, maar ondanks de regen van de laatste tijd stond daar geen water. Maar er zijn natuurlijk ook perioden dat zo’n vlonderpad geen overbodige luxe is. En dat het er nat kan zijn konden we wel afleiden aan de zeer talrijk aanwezige Bleke elzenzompzwammen (Alnicola escharoides). Een mooie, niet alledaagse soort in het moerasbos was de Violetvlekkende moerasmelkzwam (Lactarius aspideus (KW)). Een andere mooie soort die we er zagen was de Elzenbundelzwam (Flammula alnicola). Mycena ’s kwamen we er ook tegen, waaronder de donkerbruine Veenmycena (Mycena megaspora (KW)).

 

Bij een wat feller gekleurde melkzwam dan de Rimpelende melkzwam (Lactarius tabidus) durfden we te beweren dat het de Greppelmelkzwam (L. lacunarum) moest zijn en microscopische controle nadien bevestigde deze conclusie. Veel aandacht was er voor een ontdekking van Annet Elsinga van de prachtig roze gekleurde Warrige graskorstzwam (Laetisaria fuciformis). Het was een mooie afsluiter op deze dag.

 

 

Cees Koelewijn, coördinator